Dag 28 Acebo 04 -06 95 km

Dag 28 hoe zijn we wakker geworden vraagt Astrid. Heel simpel slapen in een Albergue. Vanaf vijf uur begint het gestommel. Deuren open dicht, praten etc. De normale geluiden bij opstaan alleen  iets extremer. De wandelaars gaan vroeg op pad. Begrijpelijk want lopen in de hitte is niet lekker. Wij fietsers zijn vanmorgen om 08:00 uur vertrokken uit Villar de Manzerife. Ons overnachtingsadres wordt al zeer vroeg genoemd in de historie van pelgrims. Een echt authentiek Spaans onderkomen met een veranda op de bovenverdieping. Je kunt dus overdekt buiten slapen. Gisteravond stond opeens Harrie, onze fietsvriend uit Veldhoven in de bar. Prachtig om hem terug te zien. Harrie zoals wij hem inmiddels een beetje kennen van onderweg een goede kerel. Gezellig, drinkt een biertje met ons en leuke verhalen van wat hij zoal heeft meegemaakt tijdens deze Camino. We hopen hem deze Camino nog vaker te treffen. Johan en Paula uit Oldenzaal hebben we vandaag niet gezien. Dat de Camino niet allemaal vreugde en plezier is hoor ik nu terwijl ik dit artikeltje schrijf. Een Duitse dame naast me doet haar verslag aan een Duitstalige dame naast ons. Gezien we aan de Duitse grens wonen verstaan we dit uitstekend. Een paar woorden triest, triest en nog eens triest. Zo zie je maar het is niet allemaal lol en plezier. Na onze goede start vanmorgen zijn we vertrokken naar onze volgende stop Hospital de Orbigo. Echter het begin van de route ging via eindeloze vloeivelden over redelijke wegen. Echter dit ging al snel over in een  groffe grindweg. Dit was echt een test voor ons materiaal voor zover nog niet getest.
Een  keer aangekomen in Hospital de Orbiege keken we elkaar aan. Opnieuw een verrassende prachtige plaats, typisch aan de streek en vooral de schitterende oude Pelgrimsbrug. Wat mooi om te zien, een kunstwerk. De plaats was mooi versierd omdat binnenkort de veldslagen om deze plaats worden worden nagespeeld. Na een bezoek aan dit dorp hebben we onze weg vervolgd richting Astorga. Op het gedeelte tussen Possadilla de la Vega en Astorga hebben we eindelijk onze branders weer getest en een lekker kopje koffie gezet met natuurlijk een broodje Tuna. Onze route hebben we vervolgd naar Astorga. Opnieuw een verrassing. In een tijd van een kilometer zit je vanuit het stille buitengebied in de drukte van een stad. En wat voor stad, het ene pand nog mooier dan het ander. We hebben hier de plaza uitgebreid bezocht, de Kathedraal en het paleis van Gaudi. Indrukwekkend wat een gebouwen.  Na enkele uren in de stad te hebben doorbracht hebben we besloten gezien het rustig en half bewolkt weer was om met de beklimming van de Cruz de Ferro te beginnen. Mat Knaapen gaf gisteren aan dat we een stop moesten maken vier a vijf kilometer na Astorga om een bezoek te brengen aan Castrillo de los Polvazares. Een authentiek dorp zoals dit eeuwen lang in deze regio was. (Vergelijk het met oud Enkhuizen in Nederland). In deze plaats zie je ook alles zoals de Spanjaarden vele eeuwen geleefd hebben in hun dorpen. Alles is echt en wordt in stand gehouden, bijzonder mooi. Na deze stop hebben we besloten om door te fietsen naar Rabanal. Hier waren de eerste aubergine al vol. Dus door gaan naar opnieuw een hoogtepunt in onze tocht. De Cruz de Ferro. Hier hebben we uitgebreid gepauzeerd en stilgestaan bij hetgeen ieder van ons zich wenste. We zijn aan de gevaarlijke  afdaling begonnen en plotseling begon het de onweren. Nog steeds droog weer. In de afdaling hebben we besloten om niet verder te gaan we moesten nog 20 km afdalen en veiligheid boven alles. We zijn gestopt in Acebo. Een authentiek Spaans dorp van 90 inwoners. We hebben het opnieuw getroffen en slapen in de Albergue de Perigrinos. Een onderkomen wat door een vrijwilliger wordt beheerd. Een prachtig onderkomen met een vrije gift voor diner, slapen en ontbijt. We zijn hier gekomen en de beheerster gaf aan dat alles aanwezig was echter het warme water werkte niet. Een werkje voor Stef, binnen een half uurtje werkte de warm watervoorziening weer en we kunnen niets  meer fout doen. Dank je Stef namens alle bewoners deze nacht. We hebben allen samen gegeten vandaag, hebben een gezamenlijke slaapzaal, dus een internationaal gesnurk vannacht. De samenstelling, twee Duitse gasten, vier Zuid Koreanen, te weten, Sue, Sang-Hyetong Kim, Hoe Dong Kim en Young Woo Nam. Het toeval wil dat deze laatste persoon op zijn Katholieke naam  Stephanus heet. Dus voor ons Stef uit Zuid Korea. Na ons avondeten krijgen we om half tien nog een verassings wandeling, afwachten maar. Voor vandaag voldoende tot een volgend verslag.