Dag 25 Lago di Bolsena - Lago di Bracciano

Hoera, weer een zonnetje bij het opstaan. Gisteren kwamen we ook in de zon aan en konden we na het tent opzetten nog even nagenieten op een terras bij de camping. Ook aan de inwendige mens werd gedacht en we kozen allemaal een menu uit. Nadat we dit genuttigd hadden bleek wel dat we behoorlijk wat verbrand hebben de afgelopen dagen, want de honger was nog niet gestild. We bestelden nog een pizza, later nog een en nog een groot bord patat. De serveerster moest er om lachen, was ze duidelijk niet gewend, zulke grote eters. Een lekker wit wijntje smaakte er ook goed bij, dan wel een pilsje. Onderwijl maakten we een tussenbalans op. Het fietsen ging erg goed en we besloten om de volgende morgen door te fietsen naar het andere grote kratermeer van Bracciano. Zo gezegd, zo gedaan. Na het inpakken van de tenten nog even wachten op de eigenaar om af te rekenen. Toen op de fiets, de eerste kilometers gingen wat stroefjes en toen we na ca. 3 kilometer een stijging van 20 % voor onze neus kregen werden we pas goed wakker. De paar honderd meter stijging werden toch maar te voet tegen deze berg afgelegd. Na zo’n 6 kilometer kwamen we weer op de route en besloten eerst maar eens een ontbijt te nemen, daar was op de camping niets van gekomen. Vlak aan het meer van Bolsena op een terras genoten we van lekkere koffie met zoete broodjes. Ook in hetzelfde stadje Capodimonte de plaatselijke supermarkt bezocht en proviand voor onderweg ingeslagen. Toen kon het fietsen echt beginnen. Volgens het boekje zou het een redelijke etappe worden, maar door de hitte voelden alle klimmetjes toch best zwaar aan. Dat kon ook eigenlijk niet anders, want inmiddels wisten we wel dat we de zwaarste route naar Rome aan het volgen waren, nl. de Toscaneroute met vanaf Ferrara in de Povlakte zo’n 557 kilometer en 7030 hoogtemeters. We zien het landschap weer veranderen en fietsen langs uitgestrekte graanvelden en olijfvelden. Even een koffiestop in het prachtige stadje Tuscania. Invloeden van de Etrusken en Romeinen zijn hier nog duidelijk zichtbaar. Daarna de hoogvlakte opgefietst en genoten van gigantische bloemenvelden in verschillende kleuren. Ik moest terugdenken aan 50 jaar geleden op het Carmel en het eerste lied wat we daar leerden zingen met pianobegeleiding van onze muziekleraar. Volgens mij was het “ decolores los campos e la Primavera”, het ging over veelkleurige bloemenvelden in het voorjaar. Nou, dit was wel heel treffend. Onderwijl pakten zich op verre afstand van ons dikke onweerswolken samen. Oei, maar gelukkig konden we nu een keer flink afdalen en in no-time hadden we een kleine 20 kilometer afgelegd. We fietsten voorbij het prachtige Sutri en hielden nog een korte picknickstop midden tussen de hazelnoot plantages die zich hier vele, vele kilometers uitstrekten (Nutella). Ook Sutri is een bezoek meer dan waard met zijn Romeinse amfitheater dat we vanaf de straat konden zien liggen. Eigenlijk zou je heel veel tijd willen hebben om al dat moois in alle rust te bekijken!  Daarna het laatste stukje nog overbruggen richting Lago di Bracciano alwaar we nu een paar dagen gaan vertoeven op een camping aan het meer met een Nederlandse eigenaar. Alleen de rit ernaar toe is al een feest, want van hoog op de heuvels daal je helemaal af naar de rand van het meer met prachtige vergezichten. Evenwel moet je heel goed op de straat letten, want over heel veel kilometers bestaat deze uit heel slecht asfalt met veel gaten, dus je moet goed opletten waar je rijdt en met welke snelheid, vooral bij het afdalen. 
De vogels van vandaag:r roepende Hop, opnieuw veel Bijeneters, Dwergooruil.
Namens allen Jan.