Dag 26 Sahgún 02 - 06 85 km

Dag 26 een dag om niet snel te vergeten. Wakker geworden door de laatste roepen van de Dwergooruil. Het was schemer, de Koekoek begon ook op tijd daarna de Haan van de boerderij naast de camping en vervolgens alle kleine zangvogels volgden elkaar snel op. De een nog luider en mooier dan de ander. Na ongeveer een half uurtje begonnen de Putters en de vaste campinggast, de Grote Bonte Specht met drie jongen, evenveel als de Dwergooruil. Indien je nog niet wakker was na dit concert kwamen de overvliegende Bijeneters erbij. Genoeg over de vogels. We hebben op onze camping ontbeten en aangegeven misschien nog een keer terug te komen voor de vele aanwezige Grote Trap. Om 09:00 uur zaten we op de fiets. Het duurde lang voordat we konden vertrekken i.v.m de nachtelijke afkoeling. De tenten waren nat van condens en deze moesten eerst drogen. Zoals uit bijgaande foto blijkt was het vanmorgen eerst nog mistig. Eenmaal op weg verliep alles voorspoedig. Opnieuw een prachtige weg door een schitterende licht glooiende omgeving. Allemaal nu goudgele graanvelden. Een lust voor het oog. Na enige tijd op de BU 403 te hebben gefietst richting Frómista, stond er een bord Santiago de Compostela 497 km. Dit leek al beter. Even later ging de weg licht naar beneden, en zoals Mat in een eerdere reactie aangaf geeft dit aan een overgang over een rivier. We gingen via de oude Pelgrimsbrug over de Rio Pisuerga. Een brede  rivier met een onwaarschijnlijk mooie brug met twaalf bogen. Via internet heb ik gelezen dat veel water van de rivier wordt afgetapt voor irrigatie van de vele graanvelden.  Na een klein dorp te hebben gepasseerd kwamen we opnieuw in een omgeving van graanvelden afgewisseld met vele bloemen. De weg was nog steeds glooiend iets meer dan vals plat. Zeg maar continu een kleine Schöppingerberg ( voor Twentenaren). Even later kwamen we in het dorpje Boadilla de Camino. Ook hier een oude kerk( gesloten) met schitterende Pelgrimsonderkomen. Na een vrij lang bezoek aan deze plaats op naar onze eerste geplande tussenstop Frómista. Bij binnenkomst zie je gelijk in de eerste bocht het Canal de Castilla. Uit informatie van onze routebeschrijving blijkt aan dit kanaal met zijn 49 sluizen bij aanvang in de 18e eeuw ruim honderd jaar gewerkt te zijn. Toen ook al voor de watervoorziening en irrigatie. Het kanaal valt nu onder alle beschermde instanties die je kunt opnoemen voor deze sector. Tot natura 2000 aan toe. Na dit prachtige bouwwerk hebben we de kerk van Frómista even bekeken. Ook een bijzondere kerk en geheel gerestaureerd. Na Frómista kregen we te maken met een totaal ander gebied. De glooiing was uit het landschap en lange saaie wegen. Onderweg kom je langs dorpen wat niets lijkt, maar even van de route af en je staat weer bij een volgende verrassing. Zo ook in Villalcázar de Sirga. Een prachtige kerk komt boven het dorp uit. Hier hebben we natuurlijk entree betaald om deze kerk te bezichtigen. Een prachtige kerk genaamde Santa Maria La Blanca, met o.a een altaar in het linker beuk. Altaar de Santiago. Alleen het portaal is al geweldig. Na deze kerk hebben we in het dorp nog een paar leuke foto’s gemaakt bij een mede pelgrim. We hebben onze route vervolgd naar de volgende stop Carrión de Los Condes. Ook hier leeft de Camino enorm. Dit blijkt uit de vele winkeltjes en horeca gelegenheden die allen wel een naam hebben met, Peregrino, Camino, St Jacques etc. In Carrión de Los Condes was onlangs feest geweest te zien aan de vele vlaggen. Na deze plaats kregen we opnieuw een zeer lange saaie grindweg voor onze kiezen. Ruim 10 kilometer. Lang droog en ondertussen  extreem warm en de wind stak op, tegen. Niet geklaagd  we hebben al zo veel mee gemaakt m.b.t het weer en nagenoeg alles in ons voordeel. Er volgde nadien nog een gedeelte over de oude N120 saai, veel wind en HEET. Even een halfuurtje pauze na een beklimming van 4% en we wilden juist vertrekken toen kwamen Paula en Johan er aan fietsen. Eerst  Johan wij vroegen gelijk waar is Paula waarop Johan antwoordde,, die heb ik noar hoes en stuurt. Natuurlijk met een glimlach. We hebben even bijgepraat en onze route vervolgd naar Sahagún. Eenmaal in deze oude plaats een onderkomen gekregen bij de zusters Benedictijnen. Alles tot in de puntjes geregeld maar echter wel met strenge huisregels. Nu aan dit laatste zijn we wel gewend.
We zijn uit eten geweest en ja hoor mijn portemonnee verloren. Net gepind en alle papieren erin. Er was maar een mogelijkheid. Het restaurant met ons Peregrino menu voor € 10,00. En ja hoor de eigenaar had hem gevonden en netjes bewaard. Opnieuw heeft Jaques ons geholpen. Voor de vogelaars, steppekiekendief, rode Patrijs, diverse Tapuiten en een Raaf. 
Tot een volgend verslag.